LEGO® NINJAGO® | 10-jarig bestaan: babbelen met de maker van NINJAGO

Babbelen met de maker

Voor een broekie van amper 10 jaar is NINJAGO® al een echte ster. 160 afleveringen (en er volgen er nog meer), meer dan 250 verschillende LEGO® sets en een succesvolle Hollywoodfilm. Maar het spannende thema heeft ook dichter bij huis een impact gehad.

Zeker, een Concept Developer/Producer op het Hoofdkantoor van LEGO in Denemarken vertelde ons dat “we NINJAGO tegenwoordig altijd beschouwen als het volgende grote pronkstuk van eigen bodem van LEGO.”

En toevallig (hoe groot is die kans, hè?) is die Concept Developer Tommy Andreasen – de medebedenker van de NINJAGO tv-serie. In de afgelopen tien jaar is hij van een dappere ‘underdog’ uitgegroeid tot een echte ‘leider’ van de LEGO thema’s die hij tegenwoordig ontwikkelt.

Maar nu de tienjarige mijlpaal voor de serie in aantocht is, is Tommy veel meer bezig met een extern effect van de serie.

”Een heleboel fans maken kunst, fanfictie en projecten ter ere van het 10-jarige bestaan van NINJAGO. Het is echt enorm inspirerend om te zien hoe zij de serie zien.”

Tommy vertelt ons dat hij een enorm fanfictieboek van meer dan 500 pagina’s heeft gekregen van een Duitse moeder en zoon en dat een groep fans zelfs aan een uitgebreide NINJAGO documentaire werkt.

De groei van de NINJAGO fangemeenschap (en we nemen aan dat jij, dierbare lezer, daar onderdeel van uitmaakt) is zonder meer een van de meest gewaardeerde resultaten van de afgelopen 10 jaar geweest en Tommy heeft langzaamaan een soort van reputatie binnen de gemeenschap opgebouwd, omdat hij vaak ingaat op de vele vragen en theorieën van fans.

”Het begon allemaal vier jaar geleden toe ik thuis kwam van Comicon”, herinnert Tommy zich. “Een paar tieners begonnen me toen vragen over de serie te stellen. We maken een serie voor kinderen, maar op dat moment realiseerde ik me dat NINJAGO al zo lang bestond dat sommige van die kinderen al tieners waren... en dat ze de serie nog steeds leuk vonden. Ik vond dat zo interessant dat ik als experiment een Twitter-account aanmaakte om te zien of mensen interesse hadden om met mij als medebedenker van de serie te praten. En dat doe ik nu nog steeds.”

Tommy, de überfan

Tommy is misschien wel de perfecte maker van een serie met zo’n trouwe schare volgers, en wel om de volgende twee redenen.

De eerste is simpel.

“Ik vind het ontzettend leuk om het over de serie te hebben”, geeft Tommy toe. “En 10% van mijn hersenen is altijd bezig met het bedenken van nieuwe dingen voor NINJAGO.” Hij vraagt zich zelfs, niet al te serieus, hardop af of hij misschien meer tijd met de ninja’s heeft doorgebracht, dan met zijn eigen kinderen sinds de serie in 2009 voor het eerst werd uitgezonden!

Tommy is bijna bij elk aspect van de NINJAGO franchise betrokken. Hij omschrijft zichzelf als “de koerier tussen het schrijversteam [voor de serie] en het ontwerpteam [voor de producten]”, en stimuleert zo een maximale synergie tussen de twee afdelingen, waarbij hij de ideeën die in de schrijfkamer worden geboren in de speelsets masseert, en andersom. “Ik denk dat dat de reden is dat ik nog steeds zo nauw betrokken erbij ben”, zegt Tommy over zijn mate van inzet voor de mensen die bij de serie betrokken zijn. “NINJAGO heeft een nauw verweven canon en logica, en de echte fans valt alles op, zeker als we iets doen wat tegenstrijdig is met iets uit het verleden. Bovendien kan ik geen andere serie bedenken die kan pochen met een serie die 10 jaar ononderbroken loopt, met een consistente stijl en altijd dezelfde stemacteurs. Dat is een van de leukste dingen van het jaar na jaar produceren van de serie!”

De tweede reden dat Tommy zo’n perfecte persoon is voor superfans... is dat hij eigenlijk... zelf een soort van superfan is.

Zeker, we hadden onze vooraf geplande vragen over Tommy’s culturele inspiraties redelijk haastig neergepend, nadat we zijn ontzettend indrukwekkende thuiskantoor zagen. Elke vierkante centimeter van de kamer is versierd met memorabilia van wat wel elke film uit de jaren 80 lijkt te zijn. Ghostbusters™, E.T., Batman, Superman™... noem maar op. Maar er kan geen twijfel bestaan over wat de grootste invloed heeft gehad, wanneer je je ogen op het bureau in een replica van de Death Star™ laat vallen, die wordt omringd door twee levensgrote figuren van een Stormtrooper™ en Darth Vader™.

Dit is een man die was voorbereid op De Grote Beeldbelmigratie van 2020.

Maar toen hij Star Wars™ voor het eerst zag op 21 april 1984 (duh... natuurlijk kan hij zich die datum herinneren), was het niet zo makkelijk om je helemaal onder te dompelen in een franchise zoals dat tegenwoordig het geval is. “Als kind had ik één Star Wars T-shirt en een paar actiefiguren waar ik dol op was... maar dat was het dan ook.”

Maar Tommy ziet dat niet als iets slechts. “Je moest toen echt je eigen verhalen bedenken”, zo legt hij uit. “En dat doen we nog steeds met NINJAGO. Zo heb je bijvoorbeeld het verhaal dat wij vertellen, en dan heb je nog het verhaal dat je kunt bedenken wanneer je met de sets speelt.”

Doordat Tommy zelf een superfan is, weet hij goed hoe hij met andere superfans moet praten. Hij begrijpt de negatieve connotaties die rondom het naar de mond praten van fans spelen als het op verhaallijnen aankomt en “let heel erg goed op dat hij niet alleen maar ideeën oppikt” die hij langs ziet komen op Twitter. Hoewel hij natuurlijk geen spoilers geeft, laat hij wel soms “hier en daar een hint vallen”, zoals Tommy het zelf zegt.

Het is leuk om een klein voorproefje te geven dat niemand kan ontcijferen, totdat ze er 7 maanden later pas achter komen.”

Maar wat vindt Tommy nou eigenlijk van de constante betrokkenheid zelf?

”Dat is wat alle makers van entertainment willen, dat mensen betrokken blijven. Zo blijft het ook leuk in de periode dat er geen afleveringen op tv zijn. Je krijgt de passie van de fans mee. Je weet dat het veel betekent voor de mensen die erop reageren. Je krijgt het gevoel dat je verplicht bent om een mooie serie af te leveren. Om de dingen serieus te nemen.”

Zoals we al zeiden. De perfecte maker.

Niet ‘alleen’ kinderspel

Doordat ze de dingen heel serieus nemen, blijft NINJAGO aantrekkelijk, ook buiten de leeftijdsdoelgroep. Vaak wordt met series die zijn gericht op kinderen de fout gemaakt om de inhoud te versimpelen, maar Tommy wordt geleid door de voorbeelden van een aantal van zijn favoriete films uit zijn jeugd, waaronder E.T. (die vanuit veel plekken in Tommy’s kantoor annex fanruimte naar huis belt.) </>

”Dat is een kinderfilm, maar neemt zijn publiek wel serieus. Het gaat over afzondering, een scheiding, de dood – het is zo’n emotionele reis, maar aan het einde voel je je goed, omdat je alle emoties hebt gevoeld. Kinderen accepteren zulke dingen wanneer je ze er zorgvuldig in verweeft. Dat is de filosofie die we bij NINJAGO hebben.”

”Als kind krijg je zoveel indrukken te verwerken, en al die indrukken vormen jouw basis voor de rest van je leven,” zo legt Tommy uit. “We stoppen een heleboel moraal en levenslessen in NINJAGO. Soms zitten ze verstopt onder een dikke laag actie en entertainment, maar ze zijn er altijd, en nooit te prekerig van toon, zodat kinderen het accepteren. En wat ik de afgelopen jaren heb geleerd: NINJAGO is voor sommige kinderen en tieners net zo belangrijk als wat Star Wars™ voor mij is geweest... dat is onvoorstelbaar en het maakt je tegelijkertijd ook nederig.”

Bovendien weet Tommy heel goed wat het gevaar is als je je publiek onderschat, zoals hij ondervond toen hij net van de commerciële tak van LEGO kwam en voor het eerst met NINJAGO aan de slag ging. “Kinderen kunnen echt meedogenloos zijn”, zo herinnert Tommy de eerste test- en onderzoeksfases zich. “We zaten achter zo’n eenrichtingsspiegel en keken hoe de kinderen met de prototype NINJAGO sets speelden en naar concepttekeningen keken, toen ze vroegen “welke idioot heeft voor deze kleuren gekozen?” Volgens mij was ik dat...”

Al vroeg in de ontwikkeling van de serie kwamen Dan en Kevin Hageman erbij, de oorspronkelijke bedenkers achter DE LEGO FILM™. “Ze schreven bioscoopfilms, dus ze namen het allemaal heel serieus. Ze wisten dat ze niet ‘alleen maar’ een tv-serie voor kinderen schreven”, zo legt Tommy uit. “Voordat zij erbij kwamen, hadden we het concept al redelijk af, maar de verschillende motivaties achter de personages waren nog niet helemaal ontwikkeld.”

Het waren de Hagemans die bijvoorbeeld besloten om Nya te introduceren en om van Kai de hoofdpersoon te maken (hoewel het in de serie gaat over een heel team).

Naarmate deze gesprekken zich ontwikkelden, kwam er een belangrijk keerpunt toen de serie veranderde van iets wat alleen voor kinderen was bedoeld (met coole effecten en natuurlijk geweldig speelgoed) in iets met diepere lagen.

Een vleugje fantasy

“Toen ik bij het frontendteam van LEGO kwam, waren ze al een aantal jaar aan het testen met ninja’s als thema”, zo herinnert Tommy zich. “Maar het probleem was toen dat kinderen van ninja’s in een zwart pak en met een zwaard hielden. En dat ze verder niet zoveel andere dingen nodig hadden, want... tja, het zijn nu eenmaal ninja’s!”

Daarom wilden we een vleugje fantasy toevoegen, omdat we anders geen product zouden hebben.” En met dat vleugje fantasy zag Tommy dat de kinderen al snel enthousiast waren over het concept.

”Na het eerste jaar begonnen een heleboel ideeën die eerst werden afgeschoten te werken bij de kinderen”, legt hij uit. “Een ninja op een motor bijvoorbeeld kon oorspronkelijk echt niet, want kinderen hadden ninja’s nog nooit dat soort dingen zien doen. Maar zodra het eerste jaar erop zat, met zijn skeletten, draken en fantasy, had iedereen door dat het geen typische ninjaserie was, en dat het dus heel normaal was dat de ninja’s rondreden op motors. De skeletten hadden in het laatste seizoen tenslotte ook een voertuig.”

Op dat moment accepteerden ze de fantasy-elementen helemaal.”

Dit stimuleerde ook de verwezenlijking van de geschiedenis, kennis en achtergrondverhaal van de serie, wat Tommy beschrijft als “iets waar de oudere kinderen aan hechten.” Hoewel de effecten en humor dus misschien wel de meest aantrekkelijke aspecten van de serie zijn voor jongere kijkers, zijn het juist de gouden wapens, de verschillende tegenstanders, motivaties, voorspellingen en regels die mensen het langst geboeid houden.

Hoe gaat dat oeroude gezegde ook alweer? Je komt kijken voor de coole vuurwervels, maar je blijft hangen voor de geschiedenis en het achtergrondverhaal van de ninja’s.

Nauwe betrokkenheid bij de fans

De betrokkenheid van de serie met de fans, of ze nu jong of oud zijn, gaat veel verder dan een paar tweets.

Voor het komende seizoen is er bijvoorbeeld een aflevering met graffiti die is gemaakt door fans, zo onthult Tommy. “Ik vroeg of het misschien cool zou zijn om het te gebruiken, omdat ik denk dat de wat meer volwassen fans dit echt leuk zouden vinden, omdat ik met iets herinnerde wat 16 maanden geleden op Twitter gebeurde en dat toen in de serie terechtkwam.”

”We letten wel goed op wat voor ideeën we van anderen gebruiken”, benadrukt Tommy, “maar we doen graag dingen waar mensen blij van worden.”

En dat komt eens te meer naar voren wanneer een van de stemacteurs uit de serie een brief van een 16-jarig Duits meisje ontving dat ongeneeslijk ziek was. “We besloten om haar als een personage aan de serie toe te voegen. Dat soort dingen hebben we nu al een aantal keer gedaan, zoals het naar voren halen van nog niet uitgezonden afleveringen, zodat kinderen in Amerikaanse ziekenhuizen de kans kregen ze te zien. Dat is niet iets waar we te koop mee lopen.”

Wie is er hier uien aan het hakken?

Waar ligt de toekomst van NINJAGO?

Nu we aan het eind komen van het gesprek over het 10-jarige bestaan van de serie, vragen we Tommy of hij zich een 20-jarig bestaan kan voorstellen.

”Als we het goed aanpakken wel”, concludeert hij. “Het gaat erom dat je jezelf opnieuw kunt uitvinden. We bevinden ons nu in de vreemde situatie dat we een televisieserie maken voor kinderen tussen de 7 en 9, terwijl we ook de 19-jarigen willen vermaken die met de serie opgroeiden, omdat wij ze mede hebben grootgebracht! En zij houden zielsveel van NINJAGO, dus we voelen ons verplicht om hen niet in de steek te laten. Maar als we te veel leunen op het achtergrondverhaal en de geschiedenis van de serie, dan worden we minder toegankelijk voor nieuwkomers. We vertrouwen erop dat zij de serie gaan kijken, hem ook snappen en deze ook onderdeel van hun opvoeding maken. Het is echt een evenwichtsoefening.”

Tommy stelt voor dat de serie zich elke drie jaar opnieuw moet uitvinden (tot op zekere hoogte) om het twintigjarig jubileum te halen. “NINJAGO is echt een speeltuin. Creativiteit en verandering zitten echt diep verankerd in het DNA van de serie, dus omarmen en vieren we dat. Natuurlijk geldt dat wanneer we de serie opnieuw uitvinden en dat totaal niet in de smaak valt, het lastig is om te zien hoe we ons daarna herpakken.”

Als je dat overdreven pessimistisch in de oren klinkt, beste lezer, dan moet je bedenken dat dat naar Deense maatstaven nog behoorlijk optimistisch is.

Tommy weidt nog verder uit: “De LEGO Groep is altijd erg reactief. Als er dus iets misgaat, of als er een bepaalde tendens ontstaat, moet je meebewegen, omdat je met de tijd mee moet.”

Zet dat Tommy creatief onder druk?

”Je moet proberen niet teveel van iets te gaan houden. Want het kan altijd veranderen. We kunnen 5 jaar vooruit plannen, maar als we dat tot in een te groot detail zouden doen, zouden we zwaar teleurgesteld raken. Maar ik weet wel hoe de komende paar jaar eruit gaan zien, namelijk precies hoe ik wil.”

Hoe dan ook zijn veel van de geliefdste verhalen en kenmerken van de serie het resultaat geweest van brainstormsessies in plaats van echte planning. Het idee achter Spinjitzu kwam bijvoorbeeld voort uit de wens om kinderen de gevechtsscènes na te kunnen laten spelen via de sets. Minifiguren werden vastgemaakt aan spinners en zo ontstond een nieuwe vechtsport. Daarna was er behoefte aan iets wat je kon roepen bij het aftellen, zoals “klaar voor de start, af” en zo kwamen we bij Ninja... GO!

Er kwamen een heleboel dingen op fantastische manieren organisch samen,” geeft Tommy toe, “en dit alles zorgt voor een intuïtieve ervaring, wat betekent dat mensen het waarschijnlijk tof gaan vinden.”

En Tommy’s team heeft toezicht gehouden over genoeg succesvolle ontwikkelingen binnen NINJAGO om de toekomst met vertrouwen tegemoet te zien – wat er ook mag gebeuren.

Iets wat ik van onze frontendmedewerkers heb geleerd, is dat je vertrouwen moet hebben in de ideeën die je nog moet krijgen. Raak niet in paniek. We hebben nu vaak genoeg in deze situatie gezeten, dat we weten dat we uiteindelijk altijd met iets fantastisch op de proppen komen. Dat vertrouwen is er nu. Dat geweldige idee komt op een gegeven moment altijd.”

”Ik wou alleen maar dat je dat op alles in het leven zou kunnen toepassen. Het lijkt een beetje op de filosofie in The Big Lebowski...”

(Er lijkt voor Tommy geen betere manier te zijn om onze bijeenkomst af te sluiten, dan om, omringd door zijn museum vol referenties aan de jaren 80, te verwijzen naar een film uit 1998.)

”De Dude blijft altijd bestaan”