Het Amber-avontuur – Hoofdstuk 4: Egon de Buitengewone

Eerlijk gezegd was dat een beetje een anticlimax. Toen Chamille en ik de tornado van teakhouten tafels hadden ontweken, had Egon de Buitengewone geen meubels meer over om naar ons te gooien. Het duurde nog geen vijf seconden om de toverstaf van hem af te pakken – een toverstaf met chronostaal.

“Ik wilde alleen maar die paarse wegjagen!” zei hij trillend. “Door haar schuld heeft het publiek me uitgelachen – ik heb vanavond helemaal geen fooi gekregen! Geen cent!”

“Chamille? Ik denk dat jij – wij – deze arme man onze excuses verschuldigd zijn.”

“Oké”, zei Chamille. Ze stampte wat met haar voeten en mompelde weinig overtuigend “sorry”.

“Het spijt ons echt, Egon. We hadden geen idee wat we konden verwachten toen we hierheen gingen...”

Ik gaf hem de toverstaf terug en vertelde hem alles over onze zoektocht. En onze nieuwe vriend Egon vertelde ons op zijn beurt dat hij tot voor kort als sloopexpert werkzaam was geweest voor Znap Construction. Hij had al van jongs af aan artiest willen worden en op een dag, terwijl hij een verlaten magazijn aan het slopen was, zag hij zijn kans schoon. Hij boorde per ongeluk in een eeuwenoude, vergeten tombe. In die tombe vond hij de toverstaf en nog een heleboel andere mysterieuze relikwieën.

Ik wed dat dat de tombe uit mijn visioen was! Hij stemde ermee in ons daar morgen naartoe te brengen. Ik weet niet precies wat dit allemaal met mijn moeder te maken heeft, maar als dat dezelfde tombe is als in mijn droom, dan moet ik het zien.